

Folklor.
Kociewiacy mają własny folklor, na którym wzbogacają wartości kulturalne naszego kraju.



Strój kociewski z II połowy XIX wieku wyglądał miej więcej tak: strój męski składał się z koszuli, spodni sukiennych lub płóciennych, kamizeli sukiennej i sukmany. Strój kobiecy składał się z długiej koszuli, kilku spódnic, kiecy i sznurówki, czapki dla mężatek, granatowe lub białe pończochy i wysokie, czarne buciki sznurowane. Nowszym strojem była suknia jednolita, złożona z kiecy i przyszytego do niej stanika.


Z odzieżą związany jest haft zwany na Kociewiu wyszyciem . W tutejszych haftach dominują motywy dzwoneczkowate, owocu granatu, tulipana. Wyszywane były nićmi o barwnych niebieskich, czerwonych, żółtych i zielonych. Czarny aksamitny czepek pokrywano haftem złotolistnym. Związany kiedyś ściśle ze strojem ludowym haft kociewski współcześnie wykorzystywany jest jako motyw zdobniczy domowej produkcji serwet, obrusów i makat. Na początku XX wieku upowszechniły się koronki szydełkowe wykonane z białej bawełniczki.
Rzeźbę figuralną spotyka się na tzw. Bożych Mękach, czyli krzyżach przydrożnych i cmentarnych. Krzyże i kapliczki przydrożne tworzą łącznie z architekturą ludową charakterystyczny krajobraz kociewski.
Malarstwo na Kociewiu wspaniale rozwinięte było malarstwo dekoratywne na niektórych sprzętach domowych, głównie na kredensach kuchennych i skrzyniach. Jeszcze niedawno (1983) mieszkał i tworzył w Starogardzie Gdańskim Dominik Breszka, utalentowany plecionkarz i koszykarz, wykonawca licznych przedmiotów i sprzętów o charakterze użytkowym. Sztuka ludowa Kociewia to również garncarstwo, zdobnictwo w żelazie i tkactwo oraz ryt w drewnie. Niestety uchodzą dziś za wymarłe.